Niedziela

 8:00 i 12:00 - Łódź
10:00 - Trzebaw

Sobota

18:00 - Łódź

Dzień powszedni

w Łodzi
pon., wt., śr. i pt. - 18:00

w Trzebawiu
czwartek - 18:00

 
Święta w dni pracy

Msze św. według ogłoszeń parafialnych

Biuro parafialne
środa i piątek po wieczornej Mszy św.

 
Nowenna do MB Nieustającej Pomocy

w łączności z Mszą świętą
środa w Łodzi
czwartek  w Trzebawiu

Droga Krzyżowa 

w łączności z mszą świętą
czwartek w Trzebawiu
piątek w Łodzi 

Odpust ku czci Św. Jadwigi Śląskiej

16 października oraz
niedziela po dniu wspomnienia

Odpust ku czci Św. Stanisława Bpa

8 maja – Trzebaw

środa i piątek
– przez pół godziny po Mszy św. wieczornej.

Zarządcą Cmentarza w Łodzi jest Parafia Rzymskokatolicka p.w. św. Jadwigi Sl. w Łodzi.

Administratorem w imieniu Parafii jest Firma Pogrzebowa "Lamento" z Dopiewa.

www.lamento-kubicka.pl

e-mail: biuro@lamento-kubicka.pl

Biuro Firmy Pogrzebowej znajduje się w Stęszewie.
Godziny urzędowania:
Stęszew, ul. Kościelna 1
poniedziałek - piątek: 8.00 - 16.00
tel. 603 130 010 (całą dobę)

Pogrzeb chrześcijański parafianina:

1. O śmierci parafianina należy powiadomić Proboszcza Parafii, do której należał zmarły, aby odnotować ten fakt w parafialnej księdze zgonów oraz ustalić miejsce i termin liturgii pogrzebowej.

Dokumenty potrzebne do Pogrzebu Katolickiego:
a) akt zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego,
b) zaświadczenie o przyjęciu Sakramentu Chorych, Spowiedzi i Komunii Św. wydane przez duszpasterza lub kapelana szpitala

2. Miejsce i termin pogrzebu na cmentarzach zamiejscowych ustalają ich administratorzy.

3. Do liturgii pogrzebowej należy Msza św. pogrzebowa odprawiana w ramach pogrzebu. We Mszy św. uczestniczy cała rodzina w sposób pełny, tzn. przyjmują Komunię św.

W przypadku zmarłych, którzy mieszkali poza naszą parafią, konieczna jest pisemna zgoda na pogrzeb z parafii miejsca zamieszkania oraz opinia Proboszcza zmieszkania.


Jeśli zmarła bliska osoba i zgon nastąpił w domu, należy przede wszystkim:

· Wezwać lekarza, by stwierdził zgon i wypisał tzw. kartę zgonu;

· Z kartą zgonu i dowodem osobistym osoby zmarłej należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego (właściwego dla miejsca zgonu) i odebrać akty zgonu;

· W miarę możliwości tego samego, względnie następnego dnia, należy przyjść do Parafii wraz z dokumentami i omówić wszelkie kwestie związane z ceremonią pogrzebową oraz jej przebiegiem. Tam też służymy Państwu wszelką radą oraz pomocą.


Jeśli zmarła bliska osoba i zgon nastąpił w szpitalu, należy przede wszystkim:

· Udać się do działu statystyki w szpitalu, aby odebrać kartę zgonu, wystawioną przez lekarza oraz kartę potwierdzenia odbioru zwłok;

· Z kartą zgonu i dowodem osobistym osoby Zmarłej należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego (właściwego dla miejusca zgonu) po akty zgonu;

· Z kartą potwierdzenia odbioru zwłok oraz odzieżą do ubioru zmarłego należy udać się do prosektorium (na terenie szpitala);

· W miarę możliwości tego samego, względnie następnego dnia, należy przyjść do Parafii wraz z dokumentami i omówić wszelkie kwestie związane z ceremonią pogrzebową                    oraz jej przebiegiem.


Wykaz dokumentów, które są wymagane aby zorganizować pochówek:

- akt zgonu;

- karta zgonu;

- dowód osobisty oraz nr NIP osoby najbliższej, zlecającej pochówek;

- nr NIP oraz legitymacja emeryta, rencisty Osoby Zmarłej (jeśli taką posiada).

Dokumenty i Statuty Synodu Archidiecezji Poznańskiej obowiązujące od 1 stycznia 2009r.

612. – § 1. Wierni mają prawo do pogrzebu katolickiego (zob. KPK, kan. 1176 § 1).

            § 2. Pogrzeb katolicki, w którym Kościół wyprasza duchową pomoc zmarłym i okazuje szacunek ich doczesnym szczątkom, a równocześnie niesie żywym pociechę, należy odprawiać z zachowaniem przepisów liturgicznych (zob. KPK, kan. 1176 § 2).

613. – § 1. W prawie do pogrzebu katolickiego katechumeni są zrównani z wiernymi.

614. – § 1. Kościół zaleca pochówek ciał do ziemi, nie zabrania jednak kremacji, jeśli nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej (zob. KPK, kan. 1176 § 3).

            § 2. Pochówku ciała osoby zmarłej lub jej prochów umieszczonych w urnie dokonuje się podczas ceremonii pogrzebowej celebrowanej zgodnie z przepisami liturgicznymi. Duszpasterze nie powinni uczestniczyć w rozsypywaniu spopielonych resztek ciała ludzkiego.

616. Zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego pogrzebu katolickiego winni być pozbawieni: notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy (zob. KPK, kan. 751); osoby, które wybrały spalenie swego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej, np. dla zamanifestowania swojej niewiary w zmartwychwstanie lub życie wieczne. inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać prawa do pogrzebu katolickiego bez publicznego zgorszenia wiernych.

617. Osoby, które dopuściły się apostazji, herezji lub schizmy, postawiły siebie poza Kościołem i dlatego nie mają prawa do katolickiego pogrzebu (np. katolicy, którzy przeszli do innego wyznania lub sekty). Jednakże notoryczny brak przystępowania do sakramentów Kościoła (spowiedź, Eucharystia) nie jest jeszcze wystarczającym dowodem apostazji. W takiej sytuacji duszpasterz powinien przy nadarzającej się okazji upewnić się, czy osoba zachowująca się w ten sposób rzeczywiście odeszła od katolickiej wiary i Kościoła.            W przypadku upewnienia się, fakt ten winien odnotować w kartotece parafialnej lub jeszcze lepiej – sporządzić dokument podpisany przez zainteresowaną osobę. Bez takiego upewnienia się duszpasterz nie ma prawa odmówić pogrzebu. Duszpasterz może jednak – przez np. mniej okazałą ceremonię pogrzebową – zaznaczyć dezaprobatę Kościoła wobec osób, które w sposób stały nie uczestniczyły w życiu sakramentalnym.

618. – § 1. Samobójcę, który przed zamachem na własne życie był powodem publicznego zgorszenia, należy traktować jako jawnogrzesznika. W takiej sytuacji – zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego – należy odmówić mu pogrzebu katolickiego lub przynajmniej ograniczyć uroczyste sprawowanie samej ceremonii pogrzebowej. Należy uczynić tak nie dlatego, że dana osoba popełniła samobójstwo, ale dlatego, że jej życie było przeciwne duchowi chrześcijańskiemu i że jej oddalenie od Kościoła trwało aż do śmierci.

§ 2. Niekiedy zgorszenie wywoływane za życia przez samobójcę polegało na notorycznym nadużywaniu alkoholu. Ani samobójstwo, będące efektem zaburzenia psychicznego, ani alkoholizm, który jest także chorobą, nie mogą być motywem odmowy pogrzebu katolickiego.

619. Za „jawnych grzeszników” należy uważać również osoby żyjące w związkach niesakramentalnych. Jednak w takim przypadku, na ewentualną odmowę pogrzebu katolickiego winny złożyć się jeszcze inne, dodatkowe okoliczności (np. stałe niepraktykowanie mimo takich możliwości, nieprzyjmowanie kolędy, nieposyłanie dzieci na lekcje religii).

620. Zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, pogrzebu katolickiego odmawia się tylko wtedy, gdy dana osoba nie wyraziła przed śmiercią prośby o posługę kapłańską lub nie okazała żadnych oznak pokuty (ucałowanie krzyża, wzbudzenie aktu żalu, uczynienie znaku krzyża itp.)

621. Pozbawienie pogrzebu katolickiego wiąże się z odmową odprawienia Mszy św. pogrzebowej (KPK, kan. 1185). Nie oznacza to jednak, że za tego zmarłego nie wolno odprawiać Mszy św. w ogóle.

622. Odmowa pogrzebu katolickiego nie może wiązać się z odmową miejsca pochówku na cmentarzu w miejscowości, gdzie istnieje tylko katolicki cmentarz parafialny. W takiej sytuacji zarządca katolickiego cmentarza parafialnego nie może zabronić pogrzebu na tym cmentarzu według innych obrzędów religijnych lub świeckich.

623. Gdyby w sprawie odprawienia katolickiego pogrzebu zaistniała jakaś wątpliwość, należy się zwrócić do Kurii Metropolitalnej, a następnie dostosować się do jej decyzji (zob. KPK, kan. 1184 § 2).