Niedziela
8:00 i 12:00 - Łódź
10:00 - Trzebaw
Sobota
18:00 - Łódź
Dzień powszedni
w Łodzi
pon., wt., śr. i pt. - 18:00
w Trzebawiu
czwartek - 18:00
Święta w dni pracy
Msze św. według ogłoszeń parafialnych
Biuro parafialne
środa i piątek po wieczornej Mszy św.
Nowenna do MB Nieustającej Pomocy
w łączności z Mszą świętą
środa w Łodzi
czwartek w Trzebawiu
Droga Krzyżowa
w łączności z mszą świętą
czwartek w Trzebawiu
piątek w Łodzi
Odpust ku czci Św. Jadwigi Śląskiej
16 października oraz
niedziela po dniu wspomnienia
Odpust ku czci Św. Stanisława Bpa
8 maja – Trzebaw
środa i piątek
– przez pół godziny po Mszy św. wieczornej.
Sakrament Chrztu
- udzielany jest w ostatnią sobotę miesiąca.
Zgłaszający chrzest rodzice najpóźniej 10 dni przed terminem chrztu przedstawiają dokumenty:
~ akt urodzenia dziecka
~ dokument sakramentu małżeństwa
~ dane personalne rodziców i chrzestnych z wymaganym zaświadczeniem o możliwości pełnienia tej funkcji
(nazwisko i imię; wiek oraz zawód; dokładny adres)
Zarówno rodzice jak też chrzestni są zobowiązani do katechezy przed chrztem.
Rodzice naturalni i chrzestni z Parafii odprawiają katechezę chrzcielną w biurze parafialnym.
Rodzice chrzestni spoza parafii uczestniczą w katechezie chrzcielnej w swojej parafii i przedstawiają jej zaświadczenie.
Rodzice Chrzestni
Kościół przy wyborze chrzestnych kieruje się wskazaniami zapisanymi w Kodeksie Prawa Kanonicznego.
Warunki te zawiera kan. 874 §1 KPK. By móc być dopuszczonym do przyjęcia zadania chrzestnego należy:
- być wyznaczonym przez przyjmującego chrzest (jeśli jest to możliwe), jego rodziców, tego kto ich prawnie zastępuje,
a gdy ich nie ma, przez proboszcza
- posiadać wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania
- mieć ukończony szesnasty rok życia, chociaż biskup diecezjalny może określić inny wiek
- być katolikiem, po I Komunii św., bierzmowanym, prowadzić życie zgodne z wiarą i nauką Kościoła
oraz odpowiadające tej ważnej funkcji
- nie być ojcem lub matką przyjmującego chrzest
- być wolnym od jakichkolwiek kar kościelnych, zgodnie z prawem wymierzonych czy deklarowanych
Wybór chrzestnych należy do rodziców dziecka, którzy muszą kierować się względami prawno – pastoralnymi i wybierać takich chrzestnych, którzy spełniają wymagania Kodeksu Prawa Kanonicznego i pastoralne. Zadaniem duszpasterza jest sprawdzić czy przedstawieni kandydaci spełniają warunki określone przez Kościół oraz zatwierdzić wybór rodziców, jeśli nie ma zastrzeżeń.
Rodzice chrzestni mają wspierać rodziców w religijnym wychowaniu dziecka. Stąd też muszą być - katolikami wierzącymi i praktykującymi. Rodzicami chrzestnymi nie mogą być osoby świadomie nie uczestniczące w niedziele i święta we Mszy św. i nie przystępujące do Komunii św. oraz spowiedzi św., więc nie mają prawa ubiegać się o zaświadczenie upoważniające do pełnienia funkcji chrzestnego. Zaświadczenie wystawia się nie na podstawie metryki chrztu, a jedynie na podstawie praktyk religijnych spełnianych w parafii. Chrzestnymi nie mogą być osoby które świadomie z własnej winy nie uczestniczą w niedzielnej Mszy Św. lub żyją w niesakramentalnych związkach małżeńskich oraz młodzież, która odmawia uczestnictwa w katechizacji. Rodzice naturalni, o ile nie mają ku temu przeszkód, a rodzice chrzestni zawsze powinni w czasie obrzędu chrztu św. przystąpić do Komunii św.
Katolicy, którzy nie spełniają warunków wymaganych do pełnienia funkcji rodzica chrzestnego nie mogą też pełnić funkcji świadka chrztu.
Sakrament Małżeństwa
" ... i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci - tak Mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący..."
Najpóźniej trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu kościelnego narzeczeni umawiają się z proboszczem dla spisania protokołu przedmałżeńskiego i przedstawiają:
~ dowód osobisty
~ dokument sakramentu chrztu św.(z miesiąca poprzedzającego rozmowę)
~ świadectwo ukończenia religii szkoły średniej lub zawodowej
~ świadectwo katechezy przedmałżeńskiej
~ zaświadczenie z Poradni Rodzinnej
~ zaświadczenie z USC stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa (małżeństwo konkordatowe)
Filmowanie i fotografowanie uroczystości w koścele podlega przepisom liturgicznym i musi być uzgodnione z Ks. Proboszczem.
Nie ma zgody na samowolne wykonywanie zdjęć i filmu w zabytkowym kościele.
DUSZPASTERZE KOMPETENTNI DO PRZEPROWADZANIA ROZMÓW KANONICZNO-DUSZPASTERSKICH Z NARZECZONYMI
Rozeznanie i ustalenie sytuacji prawnej narzeczonych w zwykłych warunkach należy przeprowadzać zgodnie z wymogami Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz Instrukcji Episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa w Kościele katolickim z 1986 r. Obowiązek rozeznania sytuacji prawnej kandydatów do małżeństwa zgodnie z kan. 1067 i 1070 należy do duszpasterza, który ma prawo do asystowania przy zawieraniu małżeństwa ważnie i godziwie. Na pytanie, kto jest tym duszpasterzem, znajdujemy odpowiedź w kan. 1115 oraz w normach ogólnych dotyczących formy zawarcia małżeństwa. Kan. 1115 podaje zasadę, że małżeństwo powinno być zawierane w parafii, w której jedno z narzeczonych posiada stałe lub tymczasowe zamieszkanie. Duszpasterzem tym dla tułaczy jest proboszcz parafii, w której oni aktualnie przebywają.
Gdy narzeczeni chcą zawrzeć małżeństwo wobec obcego proboszcza (który nie ma kompetencji z tytułu zamieszkania stron), badanie przedślubne przeprowadza własny proboszcz (jeden spośród kompetentnych, do którego zgłoszą się narzeczeni). Następnie udziela on (lub ordynariusz miejsca) zezwolenia jakiemukolwiek proboszczowi obrządku łacińskiego (nawet poza diecezją), który ma asystować przy zawieraniu tego "małżeństwa (por. kan. 1115). Zezwolenie to, nazywane licencją, wymagane jest do godziwości i winno być udzielone na piśmie według formularza nr 41 lub nr 42 (Formularze pism kancelaryjnych).
Jeżeliby jednak narzeczeni mieli słuszną rację, ażeby przeprowadzić rozeznanie kanoniczne wobec innego aniżeli wyżej wymienieni duszpasterze, wówczas proboszcz do którego się zwracają, nie może godziwie przeprowadzić rozeznania, ani asystować przy ich małżeństwie, dopóki nie uzyska niezbędnego upoważnienia, które może wydać ordynariusz miejsca a także każdy proboszcz kompetentny do przeprowadzenia rozeznania. Upoważnienie to winno być wydane na piśmie. Z powyższego przepisu wynika, że o potrzebne upoważnienie powinien starać się proboszcz, którego narzeczeni poprosili o przeprowadzenie egzaminu przedślubnego. Zatem, nie do przyjęcia jest sytuacja, w której proboszcz mający po myśli kan. 1115 obowiązek przeprowadzenia badania przedślubnego narzeczonych, wydaje zgodę na tę czynność dla proboszcza, który wcale o takie upoważnienie nie prosił, i który nie ma obowiązku spisania protokołu przedślubnego. opracował ks. Jan Glapiak
Sakrament Chorych
Sakrament Chorych - jak każdy inny - może przyjąć tylko człowiek żyjący.
Udziela go Kościół – niezależnie od wieku – gdy życie człowieka może być zagrożone z powodu wypadku, starości, przewlekłej choroby, przygotowania do operacji, pogorszenia się stanu zdrowia, rozpoznania nowej choroby, komplikacji medycznych... . Ma on przynieść pomoc, i to zarówno, gdy chodzi o duchowe życie chorego i jego stan psychiczny, jak również pomoc dla zdrowia fizycznego. Można przyjmować ten sakrament wiele razy w życiu. Wierni, chorujący nieraz długimi latami mogą przyjmować – jeden raz w roku.
Niezrozumiałe jest zatem wzywanie kapłana do osoby już zmarłej.
Sakrament chorych udzielany jest w łączności z sakramentem pokuty i Komunii św. na każde wezwanie w niebezpieczeństwie śmierci (osobiście, a nie telefonicznie!) oraz po wcześniejszym - indywidualnym - ustaleniu wizyty z kapłanem
Sakrament Pokuty
Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych, którzy po chrzcie popełnili grzech ciężki i w ten sposób utracili łaskę. Indywidualna i integralna spowiedź z grzechów ciężkich oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób pojednania z Bogiem i Kościołem.
~ w dni powszednie 15 minut przed Mszą św.
~ w I czwartek i I piątek miesiąca 1 godzinę przed Mszą św.
Przed przystąpieniem do konfesjonału przygotuj się i dokonaj rachunku sumienia, a dopiero potem podejdź do konfesjonału i wyznaj szczerze wszystkie swoje grzechy. Bóg przebacza grzechy wyznane a nie domniemane.
Sakrament Eucharystii
" Kościół zobowiązuje wiernych do uczestniczenia „w niedziela i święta... w Boskiej liturgii” i do przyjmowania Najświętszej Eucharystii w te dni lub jeszcze częściej".
Każdy katolik wierzący w prawdziwość nauki Chrystusa i będący w stanie łaski uświęcającej może przystąpić do Komunii św. dwa razy w ciągu dnia. Przyjęcie Komunii św. po raz drugi musi być złączone z uczestniczeniem we Mszy św.
Każdy wierzący jest zobowiązany przyjąć Komunię św. przynajmniej raz w roku – w okresie wielkanocnym. Niewypełnienie tego obowiązku chrześcijańskiego jest grzechem ciężkim - śmiertelnym (Katechizm Kościoła).
Jeśli ktoś ma świadomość, że popełnił grzech ciężki – śmiertelny, nie może przystępować do Eucharystii bez otrzymania uprzednio rozgrzeszenia w sakramencie pokuty.
Sakrament Eucharystii dzieci kl. III - I Komunia św. odprawiana jest w trzecią niedzielę maja każdego roku
Sakrament Bierzmowania
Sakrament bierzmowania nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej przyjmuje młodzież wierząca i praktykująca po czasie dwuletniego przygotowania. Czas przygotowania obejmuje młodzież klas I i II gimnazjalnych. Osobami odpowiedzialnymi za przygotowanie młodych do tego sakramentu są Rodzice. To Wy Rodzice zobowiązaliście się przed Bogiem do chrześcijańskiego wychowania syna czy córki w chwili sakramentu chrztu dziecka i w Waszym sakramencie małżeństwa. Decyzję o dopuszczeniu do przyjęcia bierzmowania podejmuje każdorazowy Proboszcz. Nie wystarczy dobra wola kandydata, bowiem trzeba w przygotowaniu wypełniać obowiązki nałożone przez Kościół.
1. regularnie uczestniczyć w każdą niedzielę we Mszy św.
2. prowadzić życie zgodne z wyznawaną wiarą i moralnością chrześcijańską
3. co najmniej co kwartał przystąpić do spowiedzi św.
4. uczestniczyć w katechezie szkolnej
5. uczestniczyć w katechezie organizowanej w parafii
Sakramentalia
Pogrzeb chrześciajński i odmowa pogrzebu
Dokumenty i Statuty Synodu Archidiecezji Poznańskiej obowiązujące od 1 stycznia 2009r.
612. – § 1. Wierni mają prawo do pogrzebu katolickiego (zob. KPK, kan. 1176 § 1).
§ 2. Pogrzeb katolicki, w którym Kościół wyprasza duchową pomoc zmarłym i okazuje szacunek ich doczesnym szczątkom, a równocześnie niesie żywym pociechę, należy odprawiać z zachowaniem przepisów liturgicznych (zob. KPK, kan. 1176 § 2).
613. – § 1. W prawie do pogrzebu katolickiego katechumeni są zrównani z wiernymi.
614. – § 1. Kościół zaleca pochówek ciał do ziemi, nie zabrania jednak kremacji, jeśli nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej (zob. KPK, kan. 1176 § 3).
§ 2. Pochówku ciała osoby zmarłej lub jej prochów umieszczonych w urnie dokonuje się podczas ceremonii pogrzebowej celebrowanej zgodnie z przepisami liturgicznymi. Duszpasterze nie powinni uczestniczyć w rozsypywaniu spopielonych resztek ciała ludzkiego.
616. Zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego pogrzebu katolickiego winni być pozbawieni: notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy (zob. KPK, kan. 751); osoby, które wybrały spalenie swego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej, np. dla zamanifestowania swojej niewiary w zmartwychwstanie lub życie wieczne. inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać prawa do pogrzebu katolickiego bez publicznego zgorszenia wiernych.
617. Osoby, które dopuściły się apostazji, herezji lub schizmy, postawiły siebie poza Kościołem i dlatego nie mają prawa do katolickiego pogrzebu (np. katolicy, którzy przeszli do innego wyznania lub sekty). Jednakże notoryczny brak przystępowania do sakramentów Kościoła (spowiedź, Eucharystia) nie jest jeszcze wystarczającym dowodem apostazji. W takiej sytuacji duszpasterz powinien przy nadarzającej się okazji upewnić się, czy osoba zachowująca się w ten sposób rzeczywiście odeszła od katolickiej wiary i Kościoła. W przypadku upewnienia się, fakt ten winien odnotować w kartotece parafialnej lub jeszcze lepiej – sporządzić dokument podpisany przez zainteresowaną osobę. Bez takiego upewnienia się duszpasterz nie ma prawa odmówić pogrzebu. Duszpasterz może jednak – przez np. mniej okazałą ceremonię pogrzebową – zaznaczyć dezaprobatę Kościoła wobec osób, które w sposób stały nie uczestniczyły w życiu sakramentalnym.
618. – § 1. Samobójcę, który przed zamachem na własne życie był powodem publicznego zgorszenia, należy traktować jako jawnogrzesznika. W takiej sytuacji – zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego – należy odmówić mu pogrzebu katolickiego lub przynajmniej ograniczyć uroczyste sprawowanie samej ceremonii pogrzebowej. Należy uczynić tak nie dlatego, że dana osoba popełniła samobójstwo, ale dlatego, że jej życie było przeciwne duchowi chrześcijańskiemu i że jej oddalenie od Kościoła trwało aż do śmierci.
§ 2. Niekiedy zgorszenie wywoływane za życia przez samobójcę polegało na notorycznym nadużywaniu alkoholu. Ani samobójstwo, będące efektem zaburzenia psychicznego, ani alkoholizm, który jest także chorobą, nie mogą być motywem odmowy pogrzebu katolickiego.
619. Za „jawnych grzeszników” należy uważać również osoby żyjące w związkach niesakramentalnych. Jednak w takim przypadku, na ewentualną odmowę pogrzebu katolickiego winny złożyć się jeszcze inne, dodatkowe okoliczności (np. stałe niepraktykowanie mimo takich możliwości, nieprzyjmowanie kolędy, nieposyłanie dzieci na lekcje religii).
620. Zgodnie z kanonem 1184 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, pogrzebu katolickiego odmawia się tylko wtedy, gdy dana osoba nie wyraziła przed śmiercią prośby o posługę kapłańską lub nie okazała żadnych oznak pokuty (ucałowanie krzyża, wzbudzenie aktu żalu, uczynienie znaku krzyża itp.)
621. Pozbawienie pogrzebu katolickiego wiąże się z odmową odprawienia Mszy św. pogrzebowej (KPK, kan. 1185). Nie oznacza to jednak, że za tego zmarłego nie wolno odprawiać Mszy św. w ogóle.
622. Odmowa pogrzebu katolickiego nie może wiązać się z odmową miejsca pochówku na cmentarzu w miejscowości, gdzie istnieje tylko katolicki cmentarz parafialny. W takiej sytuacji zarządca katolickiego cmentarza parafialnego nie może zabronić pogrzebu na tym cmentarzu według innych obrzędów religijnych lub świeckich.
623. Gdyby w sprawie odprawienia katolickiego pogrzebu zaistniała jakaś wątpliwość, należy się zwrócić do Kurii Metropolitalnej, a następnie dostosować się do jej decyzji (zob. KPK, kan. 1184 § 2).
